12/29/2015

Homenaxe a Francisco Martínez Leira “Pancho”


O Colectivo Terra organiza unha homenaxe a Francisco Martínez Leira “Pancho”, heroe eumés da resistencia antifascista, que vai ter lugar o vindeiro xoves 31 de decembro ás 12:00 no cemiterio de Meá, Mugardos.
Francisco Martínez Leira “Pancho” naceu na parroquia de Ombre, Pontedeume, en 1916, e foi asasinado na mesma parroquia o día 31 de decembro de 1954. Cando Rey Balbís se exilia a Francia, Pancho convértese no máximo dirixente da IV Agrupación do Exército Guerrilleiro de Galiza. Despois da caída de Foucellas en 1952, Martínez Leira pasa a ser o último guerrilleiro activo en Galiza. Polas súas características e pola súa firmeza democrática, Pancho atinxiu a categoría de mito. O compromiso de máis de 600 guerrilleiros e de 5000 enlaces demostra que Galiza non era unha terra submisa nin adicta ao Réxime. A pesar de tentaren ocultar o mellor da nosa historia, non o conseguen.
Rematada a guerra, Pancho entrou como carpinteiro de grada na Construtora Naval de Ferrol. Participou na organización da primeira protesta obreira de Galiza despois do golpe de estado de 1936, que será coñecida como a Folga do Aceite. Incorporouse á guerrilla a comezos do 1948 por temor á onda de detencións masivas consecuencia do labor dun infiltrado policial nas redes clandestinas de Ferrolterra. Con el marcharon os mugardeses Juan Gallego Abeledo “O Buzo” e Manuel Bastida Franco “Choni”.
Pancho participou en toda canta acción desenvolveu a IVª Agrupación Pasionaria e o Partido Comunista: elaboración e distribución de propaganda, enfrontamentos armados nos que morreron dous falanxistas e tres gardas, caracterizados represores. Optando o PC pola anulación da guerrilla galega, en 1950 e 1951 Pancho rexeitou marchar a Francia e mantivo o seu activismo antifranquista: reparto de propaganda en abril, maio e outubro de 1952, 1953, 1954, asaltos a dereitistas, enfrontamentos armados nos que morreu un garda e outros dous ficaron feridos.
Nese tempo, sendo Pancho o último guerrilleiro activo, a presión policial sobre a pequena rede de enlaces que o axudaban era enorme, de xeito que entre 1953 e 1954 foron descubrindo os tobos nos que se agachaba. Foi ferido de gravidade na noite do 19 de outubro do 1954 en Cornido, A Faísca, Narón. Dous gardas civís disfrazados como xornaleiros estiveron a esperar por el e o 31 de decembro de 1954 dúas descargas de subfusil deron cabo á súa vida no lugar d’A Mediña, Ombre, Pontedeume.

12/13/2015

LA NECESARIA REFORMA DE LA CONSTITUCIÓN

Escrito por Antonio Morales Méndez

Este 6 de diciembre se cumplen 37 años del referéndum  de la Constitución española. Hay que reconocer que  esta conmemoración no levanta pasiones ni en la sociedad ni en las instituciones públicas. Cada año por estas fechas en lugar de plantearnos como está la salud de nuestra democracia, que en el terreno legal comenzó a andar aquel 6 de diciembre de 1978, lo que realmente comenta la gente en la calle es que se acerca “el puente de la Constitución”, dos días festivos con uno laboral por medio.

En estos últimos años, se habla mucho de la reforma de la Constitución de 1978, y cuando sucede se suele plantear por los problemas territoriales en el Estado español. Las reivindicaciones de más autogobierno por parte de los nacionalismos periféricos se han encontrado siempre con una respuesta positiva o negativa del Gobierno central, dependiendo del peso que tuviera la mayoría parlamentaria del inquilino de la Moncloa. Si teníamos un ejecutivo estatal  de mayoría absoluta se acusaba a los nacionalistas de victimistas, de no saber gestionar las competencias que tenían o incluso, en el caso vasco, se les llegó a acusar de dar alas a los terroristas. Pero si no había mayoría absoluta se podía producir el milagro de que un presidente del Gobierno que había nacido en Madrid fuera capaz de hablar catalán en la intimidad. (ler máis)