1/31/2010

Gasoduto de Reganosa a Portugal

Galicia e Portugal negociarán a conexión, segundo acordaron Feijóo e o primeiro ministro portugués, José Sócrates

O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, propúxolle onte ao primeiro ministro portugués, José Sócrates, que estude a viabilidade de conectar cun gasoduto as liñas xa existentes en Galicia coas portuguesas a través de Tui. O obxectivo da Xunta é que a planta de Reganosa da ría de Ferrol abasteza de gas ás empresas e vivendas do norte de Portugal. Segundo dixo, trátase “dunha infraestrutura que sería clave para Galicia e clave para Portugal”.

Precisamente, neste mes de xaneiro, Gas Natural, propietaria do 21% de Reganosa, asinou un acordo coa planta gasística para exportar gas ao país veciño.

Outro dos temas fundamentais da reunión entre Feijóo e Sócrates foi a posibilidade de que se asine un pacto entre Estados para o AVE Vigo-Porto, similar ao que a Xunta xa asinou con Fomento para a rede galega. Esta mesma petición faralla Feijóo ao ministro de Fomento, José Blanco, na reunión que manterán o luns en Madrid.

Feijóo dixo que Sócrates lle reiterou a “decisión estratéxica” do Goberno portugués de acometer esta liña, polo que “agora queda concretar como podemos chegar a finais de 2015 con esta infraestrutura a piques de ser rematada”. Esa foi a única referencia a unha data de remate xa que, segundo dixo o presidente da Xunta, ao igual que no caso das liñas galegas, o importante é “a data de comezo” e que se dean os pasos necesarios para a licitación.

Porén, o actual Pacto do Obradoiro xa recolle unha referencia, aínda que mínima e sen datas, a dita conexión. Nese documento atribúese ao Goberno galego a responsabilidade de acadar un trazado consensuado cos concellos entre Vigo e o río Miño. Onte, Feijóo eludiu indicar o grao de cumprimento pola Xunta dese acordo.

Xornal.com


ferrolsuso.blogspot.com

1/26/2010

O gas natural chegará este ano ao centro das Pontes

Gas Galicia ten previsto iniciar en breve a execución do proxecto para que os ponteses e as empresas do municipio conten con gas natural o ano que vén. De acordo coa información facilitada polo alcalde, Valentín González Formoso, a empresa ten previsto investir 2,4 millóns de euros entre este ano e o próximo para estender a rede de gas no centro da vila pontesa e os dous polígonos industriais.
O rexedor avanzou que nos próximos días a compañía presentará no Concello dous proxectos diferenciados: un para construír unha planta de almacenamento de gas natural, que estará situada no polígono dos Airíos, e tender sete quilómetros de tubaxes polo centro urbano. Estas actuacións custarán 1,2 millóns e executaranse ao longo deste ano. O outro proxecto, cun importe similar e que se acometerá ao longo do 2011, comprenderá a extensión da rede de distribución de gas natural aos dous polígonos principais do municipio: Os Airíos e Penapurreira.

Empresas interesadas

González Formoso destacou que os veciños e as empresas das Pontes disporán dunha nova fonte de enerxía «máis barata e cómoda», que chegará ao municipio procedente da planta de gas de Reganosa, en Mugardos. Un dos tendidos principais discorre polas Pontes.
O rexedor avanzou que xa algunhas compañías instaladas en Penapurreira, como Einsa, decidiran non esperar ao proxecto de Gas Galicia construíndo a súa propia planta de almacenaxe, e que moitas outras industrias mostraran o seu interese en contratar a subministración.
González Formoso e outros membros do goberno municipal mantiveron recentemente unha reunión co director xeral de Gas Galicia, Javier Ordiz, para coñecer os plans de construción do tendido nas Pontes.
Nese encontro, ademais de coñecer o plan de traballo detallado, o rexedor puxo sobre a mesa de Gas Galicia a necesidade de que a compañía conte con empresas e man de obra locais para levar a cabo os traballos.

Autorizacións

Gas Galicia resultou adxudicataria do concurso convocado pola Xunta para tender a rede de gas nas Pontes e xa conta con autorización para executar o proxecto. Nas próximas semanas, unha vez obtido o permiso municipal de obras, iniciará os traballos.

A Voz de Reganosa

A guerra dos áridos


A importación desde Holanda dun novo e rendible material construtivo abre un enfrontamento entre a empresa coruñesa que o comercializa e os canteristas, que aseguran que é contaminante

Novo produto, novas frontes. A progresiva implantación en España dun novo e rendible material de construción deixou ao descuberto a guerra aberta no sector dos áridos en Galicia. A Asociación Galega de Áridos (AGA) acusou onte á empresa coruñesa Construcións Manmer de "importar e vender material contaminante procedente de Holanda" e pediu á Xunta que paralice "de forma inmediata" a comercialización destes áridos para a construción porque poderían ser perigosos para a saúde. A firma, con sede en Pontedeume e nave no polígono de Vilar do Colo (Fene), nega as acusacións, esgrime as autorizacións da UE e as análises químicas de todos os seus cargamentos para demostrar que cumpre coa normativa e achaca a denuncia de AGA á "competencia" que fai aos canteristas co novo negocio, que xa se está empregando nunha vintena de obras da provincia da Coruña, como o porto exterior de Ferrol.

O material, coñecido como ARA, procede dos restos de estradas moídas en Holanda e ata agora non se había empregado en España, onde o sistema de reciclaxe é diferente. A trasfega do material (medio millón de toneladas en só seis meses), que chega por vía marítima ao porto exterior de Ferrol e almacénase na nave que a firma ten no polígono industrial Vilar do Colo, en Fene, xa provocou en outubro a denuncia dos ecoloxistas.

Expediente anterior

Entón, a Xunta abriu un expediente á empresa por supostos vertidos oleosos ao río Baa, preto da súa provisión, aínda que desde a dirección de Manmer aseguran que esa investigación pechouse porque as análises realizadas entón por Augas de Galicia daban niveis de toxicidade permitidos. Agora, a arremetida chega desde a Asociación Galega de Áridos -que agrupa a 57 empresas propietarias de 39 canteiras en toda a comunidade-, que onte presentou un informe de investigadores da Universidade de Santiago segundo os cales a presenza de metais pesados (hidrocarburos policíclicos aromáticos, con elementos cancerígenos) no árido almacenado en Fene "supera os niveis de referencia para a protección da saúde e dos ecosistemas". Segundo o informe encargado pola asociación e asinado entre outros por Felipe Macías e Manuel Bao, "a súa utilización como árido é desaconsejable en todos os casos en sistemas superficiais". Os canteristas denuncian que o material importado desde Holanda non pasou polos fornos de descontaminación do alcatrán tal e como esixe a lei dos Países Baixos.

Con todo, desde Manmer aseguran que as análises da USC non son fiables, porque avalían a presenza de metais pesados sumando todas as mostras, en lugar dunha a unha.

E, ante todo, a firma difundiu onte o chamado Marcado CE, o permiso oficial en toda a UE que autoriza a comercialización de calquera produto en todos os países membros e, polo tanto, certifica a súa salubridade. Ademais, Manmer tamén mostrou as analíticas polas que pasa cada un dos cargamentos no porto holandés, e que tamén avalan os niveis de contaminación.

A empresa engade que ese material -que en España está autorizado para zahorras e cemento-adoito- xa se emprega desde fai tempo noutros países europeos como a propia Holanda, ou Lituana "onde o están usando como recheo para un porto, é dicir, bótano directamente ao mar".

Segundo Manmer, "o único obxectivo" da denuncia dos canteristas é sementar o temor entre os seus clientes e boicotear así a competencia que lles está facendo aos materiais tradicionais dos seus asociados. "E se non o vendemos nós, venderao outra empresa de Barcelona, quedarán o negocio os cataláns, porque isto é totalmente legal", advirten desde a firma, que ademais anuncia que porán unha denuncia contra a Asociación "por danos e prexuízos".

Unha das obras galegas nas que se usa o ARA é o porto exterior de Ferrol, en concreto na pavimentación da chaira da segunda fase do dique. Desde a Autoridade Portuaria da cidade confirmaron onte que tanto a recepción dos cargamentos de ARA como o seu uso na obra "cumpre cos requisitos exixibles para o seu uso". "Se non fose así, xa nin entraría no peirao".

En calquera caso, a Xunta anunciou onte que, ante a denuncia da asociación, abriu unha investigación e xa solicitou probas a unha empresa independente para determinar "se cumpre ou non a normativa".

laopinoncoruña.es

Vieiros: Galiza Hoxe

copeferrol.es

elcorreogallego.es (comentario nº 4)

1/25/2010

Galicia de Mugardos, dous meses sen gañar na Pedreira

Foto 1ª xornada (Galicia de Mugardos)


Son dous meses os que acumula o Galicia de Mugardos sen vencer en casa, na Pedreira, un martirio do que sacou partido nesta xornada o Flavia (1-1). Os visitantes mostráronse demasiado conservadores.

Chollas adiantou ao Galicia no primeiro minuto de xogo, cabeceando un centro de Pablo Lorenzo desde o flanco dereito.

Non tardou en chegar a igualada, na que Tino tivo a fortuna de atopar a Rubén no camiño para enviar o esférico ao fondo da rede da portería local.

O Galicia de Mugardos mostrouse máis ambicioso, creou máis ocasións e solicitou un penalti no minuto 85 por derriba do porteiro Diego Perol a Pablo Lorenzo. Tampouco é boa o refacho do Flavia: catro xornadas sen gañar, o cal non permítelle ascender na táboa.


correogallego.es

Blog de JoJú

Mugardos, onde vive a Señora Serea

A Casa da Serea (Artritris)
Lugar moi dado a prodixios mariños, no que o polbo merecería levar unha coroa posta, as súas augas gardan aínda a memoria do nada majestuoso desembarco de Mariana de Neoburgo, esposa de Carlos II o Enfeitizado.

Mariana de Neoburgo, xa saben, subiu ao trono de España ao contraer matrimonio con Carlos II, aquel pobre rei que parecía un cadro de Carreño de Miranda o día enteiro. Pero non era española de nacemento, como escoitando o seu nome adiviña calquera, senón de terras bastante máis frías: filla do Elector Palatino do Rin, que se chamaba Felipe Guillermo do Palatinado, nada menos. Un señor que, por outra banda, debeu manterse en plena forma constantemente, posto que a Mariña deulle nada menos que vinte e dous irmáns -vinte e dous, si: vinte e dous máis, é correcto-, proeza que fixo pensar á Corte española que a Señorita de Neoburgo debía ser tamén de natureza fértil. Por iso é polo que, cando foi preciso casar en segundas nupcias ao rei, elixísena.
O caso, polo que contan, é que Mariana chegou ao seu novo reino por augas galegas, e que desembarcou en Mugardos logo de ter que facer fronte a súa navío a máis dunha tormenta. E coñécese que ela era proclive a marearse, ou a escorregar polo menos, porque nada máis botar pé a terra levou unha zoupada tremenda, ata o extremo de que aínda se coñece como Cú dá Raíña o escenario daquel impactante suceso.
Así, miren vostedes por onde, Mugardos, Dúas Veces Real Vila (case soa mellor Real Vila Dúas Veces, non se se polo desta outro xeito...), xa foi a emparentar, en tempo dos Austrias, coa máis selecto sangue das testas coroadas europeas. Aínda que, que queren que lles diga, no mesmo Mugardos, postos a coroar, sería importante non deixar no esquecemento que o polbo ben merece alí levar unha coroa todo o tempo. Tanto se o coceron ao xeito das feiras, coma se está guisado á mugardesa; variedades, ambas (tanto monta, monta tanto...), de probadísimo mérito.

Nunha pedra armeira

Pero iamos, é verdade, a falar da Señora Serea. Que non se deixa ver con facilidade, aínda que a un sempre lle quede o consolo de poder mirala reflectida, sen pudor algún, nunha pedra de armas que contempla o ceo e o mar ao mesmo tempo. Concretamente, no antigo solar dos Mariño da Barreira, entre os que houbo algún membro do Consello da súa Maxestade que era cabaleiro da Orde de Carlos III.
Confesaremos que ademais desta -ademais da ondina de pedra, por suposto de moito mérito-, a serea que de verdade nos importa é a que se oculta baixo as augas cando se lle achega alguén sen que ela queira que a vexan. Nós non a vimos, mentiriamos se o contrario dixésemos, pero non por iso dubidamos da súa existencia. Ou sexa, que estamos completamente seguros de que os anos non pasan por ela e de que ten cola de peixe pero torso de doncela -o de doncela enténdase no máis literario dos sentidos, prescindamos de meternos en detalles que a ningunha parte levan- e de que canta, nas noites de lúa, marabillosamente. Igual de seguros estamos de que tan prodixioso ser nada en común ten coas sereas homéricas; e así sabemos que non fai dano, porque o que ela quere é dar afecto; polo menos, cando lle convén. O caso, hoxe, é que postos a percorrer os Lugares Onde Europa Comeza, estas particulares paisaxes nosas nos que moi grato resulta pasear vendo con ollos novos, agora que en efecto estase facendo cada vez máis tarde, o que non sempre vimos da mesma xeito, é imprescindible volver a Mugardos para que a emoción -esa emoción que nace do desexo de non perder máis tempo antes de reencontrarnos co que importa realmente- sexa completa. Quizais aínda que, por culpa da nosa propia impericia, non logremos ver nadar á serea de carne e óso, e teñamos que conformarnos con contemplar ao seu parienta de granito de canteira, si poderemos, en cambio, ter a sorte de que se nos apareza, sobre os peiraos que hoxe serven tanto de lugar para o paseo, calquera dos espectros que no pasado formaron parte das nosas vidas; deses que marcharon case sen darnos ocasión de despedirnos. Si, teñen razón: talvez volvan.

Reportaxe de Ramón Loureiro

1/20/2010

Desbloqueado o proxecto do cine Zárate

Ideal Cinema Zárate

A Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas aprobou de forma definitiva a modificación puntual do Plan Xeral de Ordenación Municipal de Mugardos, o que representa o pistoletazo de saída tanto no que se refire á construción do centro de día como á rehabilitación integral do cine Zárate. Ambos os proxectos sitúanse nas inmediacións do actual edificio administrativo do Concello.
A autorización refírese a unha parcela de chan urbano non consolidado de aproximadamente 6.000 metros cadrados, dos que 3.760 son os reservados para a construción de tres novos elementos que se localizarán en contorna do Concello mugardés.
Así, unha praza de 700 metros cadrados ocupará o espazo central. No subsolo da mesma localizarase un aparcadoiro que terá carácter privado e nas inmediacións de ambos os servizos, un edificio funcional e moderno co que o Concello de Mugardos prevé atender a demanda social existente con respecto ao coidado das persoas maiores ou dependentes. A superficie correspondente á antiga sala cinematográfica supera os 1.400 metros cadrados.
Como se recordará, o Concello de Mugardos promoveu a reforma urbanística da parcela P4-O Concello coa intención de garantir a realización dun proxecto para o que xa conta co respaldo económico do Consorcio Galego de Igualdade e Benestar e agora tamén co visto e prace da administración autonómica no que á cuestión urbanística refírese.
No ano 2006 a Xunta implicouse na iniciativa coa firma do correspondente convenio entre a vicepresidencia de Anxo Quintana e o Concello de Mugardos, polo que se estableceu unha liña de colaboración entre ambas as administracións para recuperar un emblemático edificio, crear un centro dedicado á Terceira Idade ,e ata construír un albergue de peregrinos.
Os trámites, no entanto, atrasaron máis do previsto unhas intervencións que, en función do dito con motivo da firma do convenio, xa terían que finalizar. No seu día, considerouse probable que o conxunto das intervencións previstas poderían arrincar a partir do ano 2008.
Polo tanto, trátase dun proxecto que parte cunha demora de dous anos pero que, de levarse a cabo, viría significar un gran avance social para o conxunto da poboación local.

1/18/2010

O CD As Pontes empata no desconto de penalti inxusto

As Pontes 2-2 Galicia de Mugardos


As Pontes e Galicia de Mugardos repartíronse os puntos no derbi comarcal que se disputou na tarde de onte no terreo de xogo pontés. Con todo, estas táboas non satisfixeron a ningunha das dúas escuadras logo do visto no Poboado. E é que a formación local, que a priori partía como favorita para facerse cos puntos, expuxo un mal partido no que as diferenzas na clasificación practicamente non se notaron, mentres que o equipo de Cata deu mostras desde os compases iniciais de terlle collida moi ben a medida á escuadra pontesa. Esta circunstancia provocou que os ponteses ofrecesen un xogo máis ben mediocre, sen moitas ocasións, algo que tamén compartiu o Mugardos, que ao longo da primeira parte da contenda non chegou a inquietar a Marcos.

A excepción chegou a falta de cinco minutos para o descanso cando Óscar colocou por diante ao equipo visitante, grazas á súa mellor formulación sobre o campo. Pero a vantaxe dos de Cata viuse neutralizada nos compases iniciais da segunda metade por Jorge Parada, que acababa de entrar no terreo de xogo, batendo a Javi e colocando a igualada no marcador. Tampouco puideron gozar moito os ponteses deste empate xa que Lorenzo encargouse de volver situar ao Mugardos por diante, pechando así os quince minutos máis intensos do encontro.

Igualada


Co 1-2 no marcador e os minutos correndo, tanto locais como visitantes crían que este resultado sería o definitivo pero a materialización dun penalti por parte de Bossa no último minuto do partido deu un xiro a un choque no que os mugardeses xa se vían como gañadores e os ponteses mostráronse moi críticos co seu xogo.



Diario de Ferrol

1/16/2010

Denuncia do Comité Cidadán (CCE) ante o Xulgado de Garda

Comunicado do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

Hoxe sábado 16 de xaneiro, o noso Coordinador, Manuel Rodríguez Carballeira, en representación do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, presentou unha denuncia no Xulgado de Garda, polo incumplimento da normativa vixente, na entrada do gaseiro GNL “Ibérica Knutsen” na Ría de Ferrol, ocorrido o día de onte.

Dito gaseiro ten unha capacidade de 173.000 m3, sendo o máximo permitido 140.000 m3, segundo establece a cláusula 2ª da Resolución da Dirección Xeral de Política Enerxética e Minas, de 13 de febreiro de 2004, pola que se aprobou o proxecto de execución das instalaciones da Planta de Recepción, Almacenamento e Regasificación de GNL, presentada por Reganosa.

O CCE considera que a entrada deste buque supuxo un grave risco para a cidadanía do entorno da Ría, e un incumplimiento flagrante e doloso da autorización de construcción e a tolerancia delo pode acarrear responsabilidades personais para os organismos de control.

Preveendo estas circunstancias, o CCE, como xa fixemos público, cursou escrito ao Ministerio de Industria, o pasado día 14, solicitando a adopción das medidas oportunas para impedir a entrada na ría de dito buque.

A denuncia foi presentada contra as seguintes persoas e entidades:

- Capitán do gaseiro “Ibérica Knutsen”.

- Dirección General de Política Energética y Minas.

- Autoridade Portuaria de Ferrol–San Cibrao.

- Promotores da Planta de Gas de Reganosa.

Comité Cidadán de Emerxencia (CCE)


1/15/2010

O día 27 de xaneiro homeaxe a mugardesa Amada García


O día 27 de xaneiro ás 17:00 horas no castelo de San Felipe farase a habitual entrega froral e homeaxe a mugardesa Amada García, e lembrarase o resto de mulleres represaliadas en Ferrolterra.

Amada García era natural e veciña de Mugardos, estaba casada con Gabriel Toimil Dopico e tiña unha filla. Foi fusilada no Castelo de San Felipe o 27 de Xaneiro de 1938. Esta bastante estendida a idea de que foi fusilada por bordar unha bandeira do Partido Comunista de España, o que é falso. A realidade é que era unha muller politicamente moi activa e boa oradora, unha líder natural, polo que se granjeó as antipatías dos sectores máis conservadores da sociedade mugardesa.
Cando se produce o golpe de estado dos militares, as autoridades locais de Mugardos organizan a resistencia cos escasos medios que estaban á súa disposición. Neses días, Amada García estivo no concello dando ánimos e colaborando na medida das súas posibilidades, como moitos outros veciños.
Coa vitoria dos militares sublevados, estes deteñen e xulgan a un elevado número de veciño/as do concello (causas 42/37 e 379/37). Precisamente, unha das mulleres acusadas era Amada García Rodríguez.
Cando se dita a sentenza de morte contra Amada García, estaba embarazada, polo que retrasouse a execución a espera de que dera a luz ao seu fillo Gabriel Toimil García. O parto foi 0 31 de outubro de 1937 e tres meses despois foi fusilada xunto con Ángel Roldós Gelpi, un profesor do colexio público “O Pitieiro” e outros seis compañeiros.
Amada García non cometeu ningún delito de sangue nin participou actividades destrutivas. A véspera de ser fusilada, Amada García deixou escrita unha carta onde explicaba detalladamente as circunstancias da súa desgraza e a identidade das persoas que lle acusaron. O seu proceso está cheo de irregularidades e advírtese o afán vengativo e de despeito de certas persoas. Baste sinalar que as dúas testemuñas principais da acusación que afirmaron ouvir a Amada García tentar influír no alcalde republicano para que asasinase as persoas de dereitas que estaban detidas no concello, declararon estar fuxidos fose do pobo todos eses días. Como puideron ouvir esas supostas conversacións?, Como o Tribunal as considerou verídicas e válidas?
Un dos acusadores, visitou a Amada García e quixo retirar as súas acusacións explicando as circunstancias polas que as fixo, pero foi ameazado. Dous veciños de Mugardos que eran analfabetos, protestaron ao decatarse que se lles fixo asinar unha declaración que non recollía o que depuxera no interrogatorio. A pesar de declarar que o contido do escrito non era o que se lles leu, non se tivo en conta.
Amada García non cometeu ningún delito de sangue nin participou actividades destrutivas. A véspera de ser fusilada, Amada García deixou escrita unha carta onde explicaba detalladamente as circunstancias da súa desgraza e a identidade das persoas que lle acusaron. O seu proceso está cheo de irregularidades e advírtese o afán vengativo e de despeito de certas persoas. Baste sinalar que as dúas testemuñas principais da acusación que afirmaron ouvir a Amada García tentar influír no alcalde republicano para que asasinase as persoas de dereitas que estaban detidas no concello, declararon estar fuxidos fose do pobo todos eses días. Como puideron ouvir esas supostas conversacións?, Como o Tribunal as considerou verídicas e válidas?
Un dos acusadores, visitou a Amada García e quixo retirar as súas acusacións explicando as circunstancias polas que as fixo, pero foi ameazado. Dous veciños de Mugardos que eran analfabetos, protestaron ao decatarse que se lles fixo asinar unha declaración que non recollía o que depuxera no interrogatorio. A pesar de declarar que o contido do escrito non era o que se lles leu, non se tivo en conta.

En dous días xulgáronse a 45 persoas de Ares e Mugardos e ditáronse 37 penas de morte.


Memoria Histórica Democrática

Homenaxe a Amada García 2009

1/14/2010

Primeiro gaseiro ilegal do ano 2010

LNG "Ibérica Kuntsen"
Ante o anuncio de que un novo gaseiro "Ibérica Knutsen" [Capacidade.- 173.000 m³ (1) ]
coa súa perigosa carga, para Reganosa, ten pensado entrar na Ría de Ferrol, este Venres 15 de Xaneiro de 2010, o Comité Cidadán convoca unha acción de protesta e denuncia, para o mesmo día ás 7 da tarde diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia, na Praza Amada García de Ferrol. Unha CONCENTRACIÓN sonora ante o que ven ser o buque metanero número 1 do ano 2010 e o 59 desde que entrara o Galicia Spirit en Maio de 2007.

Unha vez máis Reganosa, coa complicidade das autoridades locais, autonómicas e centrais, veñen a aumentar o perigo potencial que xa de por si ten a presencia da planta regasificadora, instalada irresponsabelmente no corazón da nosa Ría.

O movimento social que se opon a Reganosa, coa forza moral que lle dan os seus argumentos, vai seguer loitanto contra o despropósito gasístico, porque é perigoso, irracional e corrupto.

(1) A capacidade máxima autorizada, pola legislación vixente, para a entrada na nosa Ría deste tipo de buques é de 140.000 m3.

Os contínuos incumplimentos da normativa establecida incrementan a situación de risco e perigosidade a que constantemente está sometida a población de Ferrol e comarca.

Antes de que suceda unha catástrofre



Colectivo Ártabra 21

ferrolsuso.blogspot


En Chuza

1/13/2010

Endesa prevé unha "redución importante" na produción enerxética

Planta de gas de Reganosa en Meá (Mugardos)

O director xeral de Endesa para España e Portugal, José Bogas, prevé "unha redución importante" na produción enerxética de carbón e dos ciclos combinados da empresa durante este ano 2010, cunha diminución importante con respecto a 2008, derivada da actual crise económica e do descenso na demanda.

José Bogas, que visitou hoxe a central eléctrica das Pontes, explicou que, como consecuencia da crise financeira, en 2009 xa se produciu unha importantísima caída na demanda. Fronte ao crecemento que se rexistrou en España nos últimos anos do 4,5 por cento, en 2008 a subida foi inferior ao 1 por cento e en 2009 xa rexistrou valores negativos, cunha baixada do 4,05 por cento.

Neste sentido, augurou que non será ata o ano 2013 cando se recuperen valores de demanda similares ao ano 2008. O incremento da produción con enerxías renovables, xunto coa caída da demanda e o aumento na capacidade tras a construción de ciclos combinados provocaron, segundo manifestou Bogas, que "exista unha sobrecapacidad e que as producións sexan moi inferiores ás inicialmente esperadas".

Con todo, precisou que esta situación non suporá cambios nas previsións empresariais para As Pontes, na que se transformou a central térmica para que "teña unha vida de 15 a 20 anos" e construíronse ciclos combinados para outras dúas décadas. "Por conseguinte, aínda que con menos utilización, temos vocación de permanencia", concluíu.

José Bogas respondeu deste xeito ás preguntas formuladas sobre as previsións de produción da empresa e tamén de Reganosa. Un recente informe da Comisión Nacional de Energía advertiu da baixa utilización da planta de gas de Reganosa, na ría de Ferrol.
O documento elaborado a finais de 2009 reflexa unha caída de produción da planta de gas catro veces superior á da media do país.

Que vai pasar coas centrais de gas en ciclo combinado?

Central das Pontes (Mariano Grueiro)

Ladislao Martínez López, histórico militante ecologísta e experto en enerxía, membro da Plataforma Térmicas Non-Aire Limpo, analiza o presente e o futuro destas instalacións.

As centrais de gas en ciclo combinado foron a gran aposta de xeración eléctrica de case todas as compañías en España no século XXI. De non existir ningunha planta aberta no ano 2001 a chegar a ser a principal fonte de xeración de electricidade en 2009 cun total duns 80 TWH (terawatioshora), é dicir case o 30% de toda a electricidade producida. En termos de potencia, e limitándonos ao sistema eléctrico peninsular, totalizan 22.243 MW (megavatios). É dicir, case o dobre que a potencia de carbón instalada e case tres veces maior que a nuclear. Funcionan en total 55 grupos modulares dunha potencia aproximada de 400 MW.

Pero grazas á ausencia de planificación eléctrica e dado que os promotores tiñan liberdade de elección de emprazamento e de combustible, a preferencia por esta tecnoloxía levou a que, ademais das que xa funcionan, existan unha chea de centrais de gas que depositaron o aval (que representa o 2% do custo previsto da instalación) ao que estaban obrigadas desde 2006. En total alcanzan a exorbitante cifra de 36.319 MW. Delas 9.300 MW contan xa con DIA (declaración de impacto ambiental) positiva. Unha desmesura total e absoluta.

Neste contexto a crise económica significou un duro pau para o futuro destas instalacións. Fronte a unha demanda de electricidade do sistema peninsular, que o "Plan dos sectores de electricidade e gas 2008-2016" esperaba que crecese en barras de central polo menos un 2,6% acumulativo anual entre 2008 e 2011 (páxina 48), ocorreu que en 2008 creceu un 0,8 e en 2009 contraeuse nun 4,6 %. E con todo as centrais de gas fóronse instalando ao ritmo previsto. O resultado é evidente. Sobran unha chea de centrais deste tipo. Se se compara o "Informe marco sobre a demanda de enerxía eléctrica e gas natural e a súa cobertura. Ano 2009" que a CNE publicou este 22 de decembro, co Plan de 2008-2016, vese todo moi claro. O citado plan prevía no escenario chamado de eficiencia unha demanda de electricidade en barras de central para o sistema peninsular de 290 TWH para 2011, a nova situación fai que a CNE e REE prevexan que esta demanda sexa en realidade de entre 259 e 265 TWH nese mesmo ano. É dicir aproximadamente igual que en 2008, pero entón haberá algunhas centrais de gas máis funcionando e bastante máis enerxías renovables producindo con prioridade. E se o Plan prevía unha punta de potencia no inverno de 50.800 MW tamén en 2011, agora prevese que estará entre 45.800 MW no escenario eficiente e 48.200 no chamado extremo.

No Informe marco de 2009 da CNE antes citado (informes que se emiten periodicamente e que son dunha parcialidad manifesta a favor dos promotores) pódese ler, con notable satisfacción, a seguinte cita: "Obsérvase... que unha gran cantidade de instalacións cuxa data de posta en marcha prevese dentro do período en estudo non presentan con todo unha data concreta de alta. Isto non sucedía en anos anteriores, máis ben ao contrario, os promotores adoitaban ser optimistas nas súas estimacións e apuntaban datas de posta en marcha o máis próximas posible ao momento actual. Pero este último ano (2008) a demanda eléctrica apenas creceu como consecuencia da crise económica que atravesa o consumo; en 2009 estase producindo un efecto aínda maior e a demanda está rexistrando mes a mes reducións respecto ao ano anterior; en 2010, segundo as previsións do operador do sistema... tampouco se espera unha recuperación neste sentido senón apenas un lixeiro incremento do consumo. Nestas condicións, sen uns ingresos seguros aparte do mercado, os promotores atopan dificultades para garantir a rendibilidade das novas instalacións, así como para financiar a súa construción. En consecuencia, os prazos de execución de determinados proxectos quedaron nun estado de suspenso, condicionados á evolución que experimente o sector nos próximos anos". É dicir, que o estado de ánimo dos promotores está lonxe de ser optimista e que cabe esperar que moitos proxectos demórense ou aínda se abandonen.

Noutros parágrafos indícase que pode anticiparse o peche das vellas instalacións de fuelóil e carbón sobre o calendario previsto porque van funcionar moi poucas horas e o cobro por garantía de potencia nas actuais circunstancias non permite manter as instalacións.

No acordo do Consello de Ministros de 19 de novembro de 2009, que fixou a cantidade de enerxías renovables que podería admitir o sistema eléctrico nos próximos anos, dise: "Desde o punto de vista da cobertura da demanda non aparecen dificultades de garantía de potencia, así, a redución de consumo motivada pola conxuntura económica actual, xunto cos investimentos en xeración xa realizadas ou en execución aseguran índices de cobertura superiores a 1,1 ata o ano 2013. Obsérvase a necesidade de nova instalación de potencia firme a partir do ano 2014, para garantir un índice de cobertura de 1,1.

Suponse unha utilización dos grupos de carbón superior a 4.200 h/ano e unha utilización dos ciclos combinados no seu valor mínimo en 2012 con 2.100-2.300 h/ano". Ese tempo de funcionamento fai ruinosas esas instalacións.

En definitiva é practicamente imposible que os promotores de centrais abandonen proxectos que están xa en construción, xa que realizaron o groso do investimento na adquisición dos equipos, pero é altamente probable que retarden o ritmo de construción e que non inicien ningún novo proxecto ata que non vexan a situación máis propicia. Os promotores de centrais sinalan, no informe da CNE varias veces citado, que en 2010 porán en funcionamento as centrais de Besós (Endesa, 800 MW), Bahía de Alxeciras (E.ON, 810 MW) e Porto de Barcelona (Gas Natural, 800 MW). Para 2011 só hai unha planta que se prevexa instalar, o grupo 5 de Soto da Ribeira (Hidroeléctrica do Cantábrico, 425 MW). Todos os grupos citados acumulan demoras de máis dun ano con respecto ao previsto.

É moi significativo estudar o que pode ocorrer coas restantes centrais que dispón de declaración de impacto ambiental positiva. É practicamente seguro que as centrais de Catadau en Valencia (Intergen, 1.200 MW) e Morata de Tajuña en Madrid (Electrabel, 1.325 MW) estean definitivamente mortas polo rexeitamento de todos os grupos políticos nas respectivas Asembleas rexionais. Ningunha delas iniciou a construción.

Iberdrola manifestou publicamente que non ten especial interese en construír agora este tipo de centrais no noso país e comportouse coherentemente con esta afirmación. Non seguiu coa o proxecto de Aceca 5 (de 400 MW) a pesar de dispor de declaración de impacto ambiental (DIA) positiva e estar situada moi preto do estratéxico mercado eléctrico de Madrid, extremadamente deficiente en xeración propia, o que comporta beneficios adicionais por xerar perdas eléctricas menores. Para maior abundamiento este ano pechouse un grupo de fuel no mesmo emprazamento cunha potencia de 314 MW. Ha "consentido" demoras incribles na obtención da DIA do grupo de Castejón 4 en Navarra que se tramitaba en paralelo con outro grupo que funciona desde 2007. E tampouco é previsible que teña interese en acelerar os pasos da central de Alange (Estremadura), a pesar de obter hai pouco tempo unha DIA positiva. Todas estas centrais, que acumulan xa grandes demoras, declárase no informe da CNE que funcionarán "A partir de 2012", sen maior precisión. Os seus directivos indican que as súas prioridade de investimento actual é as enerxías renovables, singularmente a eólica e que o groso dos investimentos faranse fóra das nosas fronteiras, especialmente en EE.UU e Gran Bretaña onde adquiriron diversas compañías. Hai aínda mellores perspectivas para os proxectos que non teñen DIA positiva como son Villamanrique (Madrid) ou Miranda de Ebro.

Gas Natural, tras a adquisición de Unión-Fenosa tampouco aparece como un promotor temible. Está en primeiro termo a tremenda débeda que posúe que hai pouco aconsellable lanzarse a investimentos de moi dubidosa rendibilidade no curto prazo. Ambas as compañías realizaran unha forte aposta polas centrais de gas e atópanse entre as máis afectadas polo escaso funcionamento que vén tendo nos últimos anos. É moi probable que o ano 2010 terminen o proxecto citado de Porto de Barcelona, pero é moi sintomática a demora que leva a central de Osera de Ebro (Zaragoza, 800 MW, promovida inicialmente por Unión Fenosa). Esta central posúe Autorización Administrativa desde 2002 e debería estar funcionado desde fai 3-4 anos, pero que os seus promotores non a impulsan. De forma un tanto paradoxal espérase que obteña a AAI (que outorga o goberno rexional) en datas próximas, pero non se inclúe entre as centrais que se porán en funcionamento nos próximos anos. Dispón ademais doutro grupo en Aceca, xemelgo do de Iberdrola e no mesmo estado de tramitación, que tampouco impulsaron. É moi importante tamén o dato de que a empresa resultante da adquisición debe desprenderse de 2.000 MW de centrais de gas por obrigación da Comisión de Defensa da Competencia. É moi mal momento para vender xa que case todas as compañías parecen ter xa máis potencia de gas da que lles gustaría. Non se atisba que os seus restantes proxectos sexan especialmente interesantes nos próximos 2 ou 3 anos. É case seguro que non sexa certo que a central de Lantarón (Álava, 800 MW) arranque en 2012 e un delirio que Paracuellos de Xarama (Madrid, 800 MW) fágao en 2013 como se indica no informe da CNE tantas veces citado. Non se cita sequera o proxecto de Valdemingómez (Madrid, 1.200 MW) polo que depositou aval no seu momento.

O caso de Endesa tamén ten as súas características propias. Tras a saída de Acciona da súa propiedade quedou integramente en mans de ENEL, que sempre foi partidaria, na pugna que ambas libraron, de manter un ritmo de investimento pausado. ENEL pagou por Endesa unha cifra moi avultada tras a moi publicitada e disputada OPA e viuse obrigada a desfacerse de Acciona pagando de novo un elevado prezo polo 25% da compañía. O seu interese inmediato é espremer os activos de que dispón para amortizar canto antes a avultada débeda dos seus propietarios. É probable que en 2010 conclúa a planta de Besós (Barcelona), pero non é moi crible que impulse o resto dos seus proxectos. Falamos das plantas de Ledesma (Salmanca, 800 MW), Estremera (Madrid, 1200 MW) , Compostilla (León, 1.200 MW), Fayón (Zaragoza , 800 MW), Xirona (400 MW), Escatrón (Zaragoza, 800 MW), Foix (Barcelona, 500 MW). Como se ve unha lista demasiado longa no que é evidente que sobran moitos proxectos. Unha pista de cal pode ser o grupo preferido pola empresa apunta a Compostilla. No informe do sistema eléctrico de REE do ano 2008 apuntábase a que en 2010 abriría 800 MW nese emprazamento, no que se prevén novos peches de plantas antigas.

Hidroeléctrica do Cantábrico (HC), en mans de Electricidade de Portugal (EDP) tamén parece estar saturada de centrais. Explota 800 MW en Castejón (Navarra) e puxo en marcha 425 en Soto da Ribeira (Asturias ) en 2008. Dispuña de todas as autorizacións para ter en funcionamento outro grupo xemelgo no mesmo emprazamento, pero decidiu retardar o proxecto que agora espera pór en marcha en 2011 con máis de 3 anos de atraso. Non é moi crible que active no curto prazo o seu proxecto de Barallas de Melo (Cuenca, 800 MW) no que non dispón aínda de DIA positiva.

E.ON arrincará dous grupos en Alxeciras en 2010 e proclama que porá en marcha outro en Solvay (Cantabría, 400 MW) en 2012, pero isto segundo resulta pouco crible xa que aínda non conta con DIA positiva. Fálase de E.ON e HC (aínda que tamén contan outras compañías eléctricas que queren instalarse no noso país) para adquirir os 2.000 MW que Gas Natural debe vender. Isto faría menos interesante aínda entrar en novos proxectos.
Hai ademais outras compañías (como ESB, Global 3, ...) que manteñen algún proxecto con poucas posibilidades de prosperar.

Como conclusión de todo o devandito creo que nos próximos anos asistiremos a demoras e paralizacións de moitos proxectos. A pesar diso non é fácil que as compañías desfáganse dos proxectos que promoven: tanto porque depositaron un aval que non están interesadas en perder, como por reafirmar o seu poder e non outorgar vitorias innecesarias aos seus opoñentes. Sería moi útil nesta fase conseguir que o Ministerio de Medio Ambiente non outorgase máis DIA positivas, porque isto permitiría unha certa tranquilidade a medio prazo. Máis aló de 2013-2014 ábrese unha gran incógnita. Todo depende da evolución da demanda, dos compromisos internacionais sobre cambio climático (o resultado de Copenhague é tamén por isto un desastre), dos niveis tecnolóxicos das fontes alternativas (singularmente as renovables e a captura de carbono) e da oposición social que susciten. Despois todo pode ser moito peor (por exemplo, relanzamento da enerxía nuclear), ou moito mellor (escenario de só enerxías renovables ou tecnoloxías non emisoras de CO2). ..¡Veremos!.

Ladislao Martínez López

1/10/2010

Vítoria do Galicia de Mugardos por 0 a 3 ante o Santiago

A neve estivo presente no partido (elcorreo.es)
Poido celebrarse esta mañán o partido da Rexional Preferente entre o Santiago e o Galicia de Mugardos, en Santiago de Compostela.
O partido rematou con vítoria do conxunto da Pedreira por 0 a 3. Comezou marcando o Mugardos co gol de Tenreiro, corría o minuto 12 de partido.
De novo Tenreiro colocou máis terra por medio no minuto 34. Con 0 a 2 chegouse ao tempo de descanso. Na segunda metade sentenciou o partido Juan Jesús de penalti no minuto 86 de partido.
A expedición mugardesa poido viaxar sen complicacións aínda que habia placas de xeo na estrada e neve pola zona de Ordes e na comarca de Compostela.

voltaaria.com

Blog de JoJú


1/08/2010

Centenario da "Unión Mugardesa" na Habana

Directiva da Unión Mugardesa na Habana

A sociedade galega "Unión Mugardesa" que preside Raúl Coego Esquerdo, celebrou o centenario da súa constitución cunha actividade festiva coa asistencia de máis de 80 persoas entre directivos e asociados no seu local social sito na rúa Peñalver número 561 da capital cubana.
A actividade, que se celebrou o pasado 28 de novembro, deu inicio coa interpretación dos himnos nacionais de Cuba, España e o xa centenario himno galego. A condución da actividade estivo a cargo de María Martínez Igrexas, que presentou aos membros da presidencia: Raúl Coego Esquerdo, presidente social, Branca Dopico Castiñeira, secretaria, e María A. Ramos Moreno, tesoureira.

Entre os participantes estiveron algúns presidentes e directivos de sociedades galegas irmás. Raúl Coego Esquerdo deulles a benvida aos asistentes e agradeceulles pola súa participación en tan representativa actividade.

Foi proxectado un material audio-visual dixitalizado, onde en forma amena fíxose un percorrido pola historia da sociedade, desde a primeira reunión que se realizou o 13 de xuño de 1909, todos os presidentes sociais a partir da súa fundación, integrantes da súa primeira xunta directiva, a fusión das dúas sociedades de Mugardos en 1946, etc...

A secretaria social, Branca Dopico, realizou un pormenorizado informe no que se destaca o salto cualitativo realizado pola entidade durante o ano que finaliza, así como as ambiciosas perspectivas de traballo para 2010. Tamén se presentaron algúns datos estatísticos actualizados, que foron de interese para todos os presentes.

Diplomas a socios lonxevos

Momento de gran emoción foi a entrega de diplomas para 24 socios que arribaron aos 40 anos de permanencia na Sociedade, os cales recibiron un obsequio floral. Foron Avelino Guldriz, Juan Cortizas, Carmen Castelle, Hilda López, Branca Dopico, Margarita Núñez, Georgina López, Carmen Vilanueva, Gladys Montesino, Armando Rodríguez, Julia Núñez, Jesús Zapata, René García, Ernesto Fernández, Emilia Porto, María Vigo, Delfina Martínez, Basilia Prieto, Angel Alemán, René Oropesa, Silvia Hernández, Miriam Fernández, Ángela Fernández e Mirta Mayobre.

Na parte artística, os cantantes Carlos e Raúl Igrexas interpretaron varios números do seu repertorio musical que foron coreados con entusiasmo por todos os asociados que gozaron da actividade polo centenario da "Unión Mugardesa" con paixón e renovados desexos de manter vivas as tradicións e a cultura de Galicia na illa.

A Sociedade Mugardesa foi fundada o 13 de xuño de 1909 por un grupo de emigrantes das parroquias de Meá, Franza e Piñeiro, todas pertencentes ao Concello de Mugardos, na Coruña.

O seu primeiro presidente foi Francisco Sabio, en cuxa casa da rúa Manrique número 96 celebrouse a primeira xunta xeral. Meses despois foi fundada a "Mocidade Mugardesa", non sendo ata o ano 1946 a data en que se fusionan ambas as sociedades adoptando o nome de "Unión Mugardesa".

Durante os seus 100 anos de vida a sociedade tivo un total de 16 presidentes. Pertence á Federación de Sociedades Españolas (FSEC) e a Federación de Sociedades Galegas (FSGC). Actualmente conta con 173 asociados, dos cales 105 son mulleres e 68 homes.

A xunta directiva compona Raúl Coego Esquerdo, presidente; Alexander A Ou, vicepresidente; Branca Dopico Castiñeira, secretaria; Naylín Lugo, vicesecretaria; María A. Ramos Moreno, tesoureira; María E. Martínez Igrexas, vicetesorera; e vocais, Mirian Negrín, Magalys Fernández, Delia Moreno, José L. Rodríguez, Bárbara Tardio e Alicerce Fernández, para un total de doce integrantes.

Galicia Exterior ( Xornal da Comunidades Galegas no Mundo )

2010: Centenario "Unión Mugardesa"

1/07/2010

Por unha información veraz





Nota de prensa do Comité Cidadán de Emerxencia – Ferrol, xaneiro 2010

Este Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, denuncia – unha vez máis – a falta de información veraz, en todo o relacionado cun complexo petroquímico tan perigoso como é Reganosa [perigo que incrementa a súa situación á beira de Forestal do Atlántico], onde se investiu tanto diñeiro público e que nos segue custando aínda moitos millóns de euros anuais.

Onde se empobrece a Ría, onde se pon en perigo permanente a nosa vida e seguridade, a cidadania temos dereito a que se nos informe, non á desinformación coa manipulación e constante ocultación do que non interesa que se saiba.

Esta análise, que agora facemos público, vén confirmar o que levamos dicindo, desde fai moito tempo, de que a planta regasificadora non é necesaria e que principalmente supón un proxecto económico especulativo, onde o negocio estivo nos pelotazos urbanísticos, os recheos ilegais e altamente contaminantes da Ría, nas recualificacións das parcelas, na propia construción da planta e porto, na capitalización com diñeiro público e das caixas de aforros e nos subsidios e favores das administracións europea, central e autonómica.


Ler o Informe do Comité Cidadán de Emerxencia (CCE).


Comité Cidadán de Emerxencia

Colectivo Ártabra 21

f-cape.org

1/06/2010

A Confraría buscará axuda para recuperar a memoria mariñeira

A Consellería do Mar non apoiou economicamente no seu último exercicio o proxecto co que o grupo de acción Golfo Ártabro pretendía recuperar a memoria mariñeira da Confraría de Pescadores de Mugardos.

No entanto, do mesmo xeito tamén deixou clara a forma na que practicamente se garante a posibilidade de acceder á axuda de 52.000 euros necesaria para a realización da iniciativa. Así, de face ao presente exercicio será a propia Confraría a que terá que tramitar directamente a petición económica, tal e como explicou a esta redacción o xerente do grupo de Acción Costeira, Federico López Viñas.

Este responsable tamén deu a coñecer algúns dos moitos contidos que levará implícitos o proxecto que se pretende materializar ao longo dos próximos meses. Así, entre outros, explicou que da man do mesmo xurdirá unha exposición itinerante que, a través de imaxes e documentos, percorrerá a comarca coa idea de dar a coñecer, e a cantos máis veciños mellor, a memoria dunha das confrarías con máis bagaxe histórica da área de influencia da cidade de Ferrol. Este obxectivo completarase así mesmo cun vídeo do que será protagonistas aquelas persoas maiores que vivan do mar.

Por outra banda, López Viñas tamén quixo subliñar que, do mesmo xeito que a Confraría de Mugardos pedirá a axuda da administración autonómica, a iniciativa está aberta á participación dos outros sete depósitos vinculados ao grupo de acción. Neste sentido, cabe recordar que, á marxe da mugardesa, poderían beneficiarse os de Barallobre, Miño, Pontedeume, Sada, Lorbé e Mera, ademais da Asociación de Redeiras de Lorbé.

Este asunto abordarase mañá xoves na reunión que a xunta directiva do Grupo de Acción Costeira Golfo Ártabro celebrará, a partir das sete da tarde, na Casa do Mar de Sada.

Ademais do mesmo, na convocatoria tomaranse acordos que van desde a valorización ambiental da ría ata o programa de turismo relacionado co sector que de face aos próximos meses prevese levar á práctica coa intención de facer do mesmo un novo reclamo promocional da zona.

A reunión dará lugar así mesmo a unha primeira toma de contacto de face á planificación de recursos enfocados ao turismo.

Diario de Ferrol

A Memoria do Mar

"I Concurso de Escaparates Concello de Mugardos"

Escaparate gañador "Perfumería Inma"

O Concello de Mugardos celebrou o pasado luns no seu salón de plenos o acto de entrega do premio ao mellor escaparate do municipio. O xurado decidiu entregar este galardón por unanimidade ao establecemento Perfumería Inma , por ser o comercio cos mellores adornos.

Recibiu así un pequeno galardón como agasallo de Reyes anticipado. O xurado estivo integrado polo alcalde do Concello, a concelleira de Promoción Económica, a presidenta da Asociación de Amas de Casa, a presidenta da Asociación de Empresarios de Comercio e Hostalería e por un asesor técnico de escaparatismo. O Concello considera que con esta iniciativa, organizada este ano por primeira vez, incentívase o comercio local e contribúe a incrementar a súa calidade.

1/04/2010

Monumental enfado do público na Pedreira

Galicia de Mugardos 2-2 Chantada

O Galicia de Mugardos desperdiciou unha boa oportunidade para conseguir unha vitoria, xa que non puido pasar do empate a dous tantos no seu enfrontamento ante o Chantada.
Na primeira metade adiantouse o cadro visitante, polo que o descanso chegouse co 0-1. Na continuación, o conxunto de Cata reaccionou e en apenas dous minutos deulle a volta ao tenteador con dous tantos de Dani Eume e Juan Jesús, este último cun espectacular lanzamento de falta. A partir dese momento, o equipo local buscou a sentenza, pero se atopou cun tanto en contra logo dunha protesta dos seus xogadores por entender que se produciu unha falta, pero o colexiado non viu ningunha infracción e deu validez ao gol.
Quedaban poucos minutos e o Galicia de Mugardos non puido levar os tres puntos.

"A Perla da Ría" segue sendo falsa

"A perla da ría" era falsa

Unha vez máis, Reganosa sae aos medios de comunicación, este fin de ano, cunha campaña de imaxe e medias verdades, posibelmente elaborada pola redacción da axencia INCIS, empresa de Santiago de Compostela, contratada desde o 2001 pola empresa regasificadora. A campaña de imaxen busca contrarrestar a denuncia do Comité Cidadá de Emerxencia para a Ría de Ferrol, de que a planta de Mugardos estaba a baixo rendemento, moi por debaixo da súa capacidade operativa. Para mostra, basta ver a lista dos buques gaseiros que arribaron ao terminal de Punta Promontorio, só 17 dos 50 previstos no proxecto. Esta denuncia demostraba que a Planta Regasificadora é a todas luces innecesaria, tendo en conta ademais o peche do gasoduto de Tui que abastecía á rede na Galiza, con gas moito máis barato. Ante a reacción da empresa frente a esta denuncia só queda decir "Ladran, porque cabalgamos Sancho".

Mais que é o que quere ocultar Reganosa ?

Esta é a realidade que pretende ocultar Reganosa

O desequilibrio na utilización da planta de Mugardos, o cal pode constituír un problema na medida en que se poñan en perigo os niveis mínimos de planta por falta de utilización. [Ler máis]



Antes de que suceda unha catrástrofe