Opinión do Rexedor de Agüimes, Antonio Morales Méndez
Durante moitos anos o Goberno de Canarias -certo é que co apoio dun sector minoritario pero poderoso dentro do Goberno central- non mirou no plano enerxético máis que para o gas. Sen ter en conta outras realidades, este combustible fósil converteuse no eixo estratéxico do Pecan e ao seu ao redor teceuse unha urdimbre de intereses políticos e económicos que pretendía cimentar esa perigosa conxunción de intereses que se apropiou dun sector da política e dos negocios en Canarias.
Durante os últimos cinco anos os embates a favor da implantación do gas e da construción de dúas plantas regasificadoras en Granadilla e Arinaga foron bestiais. É máis, nas últimas semanas Paulino Rivero primeiro e Adrián Mendoza, director xeral de Enerxía, despois, insistiron e ameazado ata a saciedade con que o gas incorporaríase á xeración eléctrica insular por narices.
Desde distintos sectores da sociedade canaria veuse librando ao tempo unha firme batalla en contra de que este combustible fósil, contaminante -sobre todo pola emisión de metano, un dos maiores causantes do arrequecemento global-, escaso, afastado e en mans dun cártel de distribución que condiciona gravemente a garantía da súa subministración..., fóra a alternativa que condicionase o noso futuro enerxético, en detrimento de un apoio firme e decidido ás enerxías renovables, para as que dispomos das mellores condicións climáticas.
Pois ben, por fortuna a situación nestes momentos é ben distinta e parece que a túzara realidade insiste en desmontar todo aquel conchabo que naceu un día no que a alguén se lle ocorreu a idea de montar a dedo unha empresa (Gascan) para pór en mans dun grupiño de influentes empresarios de Tenerife e Gran Canaria, ademais de Endesa, a xeración de enerxía neste arquipélago.
Desde fai varias semanas, e coa guerra das eléctricas detrás atacando ás renovables e presionando ao Goberno español para que condicione as curmás a este sector, a pesar de que produce enerxía máis barata que os combustibles tradicionais, vimos asistindo a un conxunto de informacións que puxeron sobre a mesa e transparentado a verdadeira realidade do gas en España.
É moita a información que recompilei ao efecto, pero vou compartir con vostedes só algúns dos aspectos máis significativos e determinantes que xustifican o desistimiento inmediato da implantación do gas nesta Comunidade. O pasado 28 de maio durante a celebración da xunta xeral de accionistas de Cepsa, o conselleiro desta compañía Dominique de Riverolles deixou meridianamente claro que renunciara a formar parte de Gascan e que vía agora absolutamente inviable o investimento en gas en Canarias. Pero isto non só ocorre por estas lareiras. Xa lles contei como o presidente de Iberdrola advertía de que a súa empresa non construiría máis plantas de ciclo combinado en ningún sitio e que Unesa, a patronal das eléctricas, sinalara que se corre o risco de ter ociosos 25.000MW de equipos case novos e sen amortizar para os próximos anos, en coincidencia co ministerio de Industria que prevé unha redución dun 25% na produción dos ciclos combinados de aquí a 2020. E hai máis. Antoni Peris, presidente da Asociación Española do Gas (Sedigás) pediu claramente o último día de maio que se contivese o desenvolvemento de tecnoloxías "menos maduras" (refírese ás renovables), ante a caída dos ciclos combinados cuxo uso apenas rolda na actualidade entre o 30% e o 35% e que moitas veces os 55 grupos instalados en España, cunha potencia total de 22.000 MW estiveron parados. Sumábase así ás múltiples e coincidentes declaracións dos últimos meses das empresas máis importantes do sector. Tamén soubemos que a maior parte delas frearon os seus investimentos en centrais de gas, cun recorte próximo aos 7.000 millóns, dos que un 52% corresponde a Endesa que anunciou que deixará de investir na planta de gas de Sagunto e en Compostilla e que se pensa facelo tamén na de Mugardos. Pola súa banda José Antonio Guillén, responsable de Gas Natural-Fenosa, declarou que "quen hoxe faga un ciclo combinado é que está mal da cabeza; os que están, están, pero non hai que facer ningún máis". Joao Manso, conselleiro delegado de EDP e HC Enerxía advertiu do "risco de peches" de ciclos combinados e "que as plantas deste tipo construídas para 5.000 ó 6.000 horas anuais funcionan neste momento 2.500 horas". En Asturias o PP acusou de desastrosa a planificación enerxética de Areces, xa que logo de "vender" a instalación de diversos ciclos combinados como a panacea "demostrouse hoxe en día que o exceso de capacidade instalada en España de xeración eléctrica baseada no gas e o auxe das renovables supón que os ciclos combinados só se utilizan ao 20%, o que elimina dunha plumada a construción de novas plantas en Asturias". Miguel Angel Patiño escribía en Expansión hai pouco que "en 2009, a produción eléctrica con ciclos combinados (que funcionan queimando gas) afundiuse ata 80.000 gigavatios hora, un 12% menos. En 2010, prevese un trompazo maior: 59.200 gigavatios. Os ciclos combinados, outrora a nena bonita, son agora o patito feo".
E podería seguir e seguir pondo exemplos, pero me paro aquí para comentarlles a contestación a todo isto do ministro Sebastián: "a construción de ciclos combinados de gas na última década respondeu a decisións de investimento privadas que levan un risco para as empresas" e que a planificación enerxética de 2002 prevía o desenvolvemento de 9.000 MW durante a década e que hoxe en día hai xa instalados 22.000 MW. Aínda que, claro, trátase dunha contestación coa boca pequena: xa se apresurou a contentarlles ao anunciar unha nova subida de entre un 4% e un 10% na factura da luz.
Por iso as presións nestes días das grandes eléctricas ao Goberno español para frear o seu apoio ás renovables, insistindo na estratexia que provocou o secular atraso da implantación de enerxías verdes en Canarias. Caen agora en por que non avanzaron as renovables nestas illas e por que se defendeu a matar a implantación do gas? E é que la pela es la pela. E é que la pela e a política son a remonda.
O informe do Cluster Ricam (Femepa e Femete) destaca que xerar electricidade utilizando enerxía eólica en Canarias custaría a metade que cos medios convencionais e que sería máis rendible tamén con fotovoltaica; a patronal eléctrica de Europa, Eurelectric, acaba de facer pública a súa vontade de aposta por Canarias como laboratorio de novas tecnoloxías ligadas ás enerxías no ámbito das renovables; pónlleme os dentes longos cando leo que Dúas irmás (Sevilla) constituíu un consorcio para facer realidade a Cidade da Enerxía, un proxecto centrado nas renovables que prevé crear máis de tres mil postos de traballo... E nós por aquí insistindo no gas, os pelotazos e as chapuzas.
Sem comentários:
Enviar um comentário