Manifestación onte en FerrolOs dramáticos sucesos do 10 de marzo de 1972 producíronse no marco da reivindicación dun convenio colectivo propio para a Bazán de Ferrol. Desde comezos de ano sucedéronse movilizacións que tomaron un cariz máis intenso despois do día 6 daquel mes, cando chegou a noticia de que o convenio fora asinado xa en Madrid sen o concurso da representación social. Os traballadores pecháronse no estaleiro o día 9, despois dunha campaña de detencións entre os dirixentes sindicais, pero foron desaloxados de forma violenta pola policía armada e a dirección da factoría decidiu pechar ata novo aviso.
Na mañá daquel día 10 os catro mil traballadores do estaleiro encontráronse ás portas do recinto, sen poder entrar, e emprenderon a marcha hacia Esteiro, coa intención de chegar pola ponte das Pías ata Astano. Tal como onte lembraba Ignacio Fernández Toxo ó pé do monumento erixido en memoria das vítimas, “parounos a policía armada e practicamente sen aviso previo atopámonos con que comezaron a disparar de forma indiscriminada”. Faleceron dous traballadores, Amador Rey e Daniel Niebla, “pero puido caer moita xente, de feito houbo corenta e tantos feridos de bala”. Toxo lembrou a Xulio Aneiros, que recibiu un disparo no peito que o tivo longo tempo entre a vida e a morte, e rememorou a imaxe de Rafael Pillado, naquela mañá e a poucos metros do lugar da ofrenda floral, subido a un camión e chamando á folga xeral na comarca.
Na Bazán houbo 160 despidos como consecuencia da folga e outros cen noutras empresas da comarca. Os cabecillas foron encarcelados e protagonizaron o famoso “xuízo dos 23”.
Un daqueles sindicalistas foi precisamente Manuel Amor Deus, que estivo na cadea entre 1972 e 1976. Cando saíu -foi xunto con Riobó e Pillado un dos últimos liberados- convertiuse no primeiro secretario xeral de CCOO en Galicia, cargo que ostentou ata 1988. Despois seguiu vinculado á vida sindical e volcado na loita para o recoñecemento da asbestosis, que el mesmo sufría, como enfermedade laboral. En abril de 2007 unha sentenza do xulgado do Social de Ferrol recoñeceu ó amianto como causa da súa doenza. Dous meses despois faleceu.
Na inauguración da súa praza, Fernández Toxo lembrou tamén a Riobó, Torrente, Iglesias e outras vítimas de amianto. “A sociedade española, ademais de prazas, débelles unha reparación”, considerou o secretario xeral de CCOO. O fillo de Amor Deus ofreceu, tamén, o seu saúdo “ós que caeron nesa trampa mortal que se chama asbestose”.
Diario de Ferrol
Na mañá daquel día 10 os catro mil traballadores do estaleiro encontráronse ás portas do recinto, sen poder entrar, e emprenderon a marcha hacia Esteiro, coa intención de chegar pola ponte das Pías ata Astano. Tal como onte lembraba Ignacio Fernández Toxo ó pé do monumento erixido en memoria das vítimas, “parounos a policía armada e practicamente sen aviso previo atopámonos con que comezaron a disparar de forma indiscriminada”. Faleceron dous traballadores, Amador Rey e Daniel Niebla, “pero puido caer moita xente, de feito houbo corenta e tantos feridos de bala”. Toxo lembrou a Xulio Aneiros, que recibiu un disparo no peito que o tivo longo tempo entre a vida e a morte, e rememorou a imaxe de Rafael Pillado, naquela mañá e a poucos metros do lugar da ofrenda floral, subido a un camión e chamando á folga xeral na comarca.
Na Bazán houbo 160 despidos como consecuencia da folga e outros cen noutras empresas da comarca. Os cabecillas foron encarcelados e protagonizaron o famoso “xuízo dos 23”.
Un daqueles sindicalistas foi precisamente Manuel Amor Deus, que estivo na cadea entre 1972 e 1976. Cando saíu -foi xunto con Riobó e Pillado un dos últimos liberados- convertiuse no primeiro secretario xeral de CCOO en Galicia, cargo que ostentou ata 1988. Despois seguiu vinculado á vida sindical e volcado na loita para o recoñecemento da asbestosis, que el mesmo sufría, como enfermedade laboral. En abril de 2007 unha sentenza do xulgado do Social de Ferrol recoñeceu ó amianto como causa da súa doenza. Dous meses despois faleceu.
Na inauguración da súa praza, Fernández Toxo lembrou tamén a Riobó, Torrente, Iglesias e outras vítimas de amianto. “A sociedade española, ademais de prazas, débelles unha reparación”, considerou o secretario xeral de CCOO. O fillo de Amor Deus ofreceu, tamén, o seu saúdo “ós que caeron nesa trampa mortal que se chama asbestose”.
Diario de Ferrol
Sem comentários:
Enviar um comentário